In de artikelen 9 tot en met 19 is een reeks verplichtingen vastgesteld die moeten worden vervuld door DDB-belastingplichtigen.
In artikel 9 wordt verduidelijkt dat de belastingplichtige die belastbare diensten verleent, ertoe is gehouden de belasting te voldoen en de verplichtingen van hoofdstuk 3 na te komen. In dat artikel is ook bepaald dat een voor de financiële boekhouding geconsolideerde groep de keuze heeft om één entiteit binnen de groep aan te wijzen als entiteit die de DDB moet voldoen en de verplichtingen van hoofdstuk 3 moet nakomen namens elke DDB-belastingplichtige binnen de groep.
Ten behoeve van het beheer van de administratieve aspecten van deze belasting wordt er voor alle belastingplichtigen bij wijze van vereenvoudiging een éénloketsysteem ter beschikking gesteld. Dit éénloketsysteem is gebaseerd op het idee dat een belastingplichtige die in een of meer lidstaten DDB-plichtig is, zich tot één aanspreekpunt (de lidstaat van identificatie) moet kunnen richten om al zijn DDB-verplichtingen af te handelen (identificatie, indiening van de DDB-aangifte, betaling). De lidstaat van identificatie moet die informatie delen met de andere lidstaten waar DDB verschuldigd is, en het aandeel in de DDB dat namens die andere lidstaten is geïnd, aan hen overmaken.
Zoals is uitgelegd in artikel 10, is de "lidstaat van identificatie" de lidstaat waar een belastingplichtige gehouden is tot betaling van de DDB, tenzij hij in meer dan een lidstaat DDB-plichtig is, in welk geval hij onder die lidstaten de lidstaat van identificatie mag kiezen.
Het feit dat een belastingplichtige voor de vennootschapsbelasting inwoner van een lidstaat kan zijn, staat los van de bepaling van de lidstaat van identificatie voor DDB-doeleinden, omdat het een andersoortige belasting betreft. De bedoeling hiervan is ook om geen buitensporige administratieve lasten op te leggen aan lidstaten waar een belastingplichtige wel voor de vennootschapsbelasting gevestigd kan zijn maar geen DDB-plicht heeft. Een belastingplichtige die in verschillende lidstaten DDB-plichtig is, zal dus gebruik kunnen maken van het éénloketsysteem in zijn lidstaat van identificatie voor al zijn DDB-verplichtingen, ongeacht of hij voor de vennootschapsbelasting inwoner van die lidstaat is. Een belastingplichtige die bijvoorbeeld DDB-plichtig is in twee lidstaten (lidstaat A, waarvan hij inwoner is voor de vennootschapsbelasting, en lidstaat B, waarvan hij geen inwoner is voor de vennootschapsbelasting) en lidstaat B heeft gekozen als lidstaat van identificatie, zal zijn DDB-verplichtingen voor beide lidstaten A en B via het éénloketsysteem kunnen nakomen.
In artikel 10 is bepaald dat belastingplichtigen de lidstaat van identificatie uit eigen beweging moeten meedelen dat zij gehouden zijn tot voldoening van DDB in de Unie, en zijn ook de gegevens genoemd die zij in dat verband moeten verstrekken. Die belastingplichtigen krijgen dan een identificatienummer in overeenstemming met artikel 11. Als een belastingplichtige niet langer DDB in de Unie moet voldoen, moet hij de lidstaat van identificatie daarvan op de hoogte brengen in overeenstemming met artikel 12 en de lidstaat van identificatie zal de belastingplichtige dan uit zijn identificatieregister schrappen. In artikel 13 worden de regels betreffende een eventuele wijziging van de lidstaat van identificatie verduidelijkt.
Op grond van artikel 14 moet een belastingplichtige een DDB-aangifte indienen in zijn lidstaat van identificatie met de in artikel 15 genoemde gegevens. Dit betekent met name dat hij voor elke lidstaat waar hij voor het desbetreffende belastingtijdvak DDB verschuldigd is, opgaaf moet doen van het totale bedrag aan belastbare inkomsten die als door hem in die lidstaat verworven inkomsten worden aangemerkt, samen met de over dat bedrag verschuldigde DDB. Ook moet hij opgaaf doen van het totale bedrag aan DDB dat in alle lidstaten samen verschuldigd is, en van de informatie over de drempels die gelden voor de toepassing van artikel 4.
In artikel 16 is de wijze van betaling vastgesteld en ook bepaald dat een eventuele teruggaaf van de belasting, nadat de verschuldigde DDB al is overgemaakt door de lidstaat van identificatie aan de lidstaat waar de DDB verschuldigd was, moet worden verricht door laatstgenoemde lidstaat aan de belastingplichtige in kwestie. Om te vermijden dat het éénloketsysteem als gevolg van discrepanties niet goed functioneert, is in artikel 17 een bepaling opgenomen betreffende eventuele wijzigingen van de DDB-aangifte. Artikel 18 betreft door de lidstaten op te zetten maatregelen op het gebied van boekhouding, administratievoering en fraudebestrijding. In dit artikel wordt ook bepaald dat het bestaan van een éénloketsysteem en een lidstaat van identificatie niet afdoet aan het feit dat de DDB door de belastingplichtige rechtstreeks verschuldigd is aan iedere lidstaat waar een DDB-schuld is ontstaan, en dat die lidstaat de betaling van de belasting rechtstreeks bij de DDB-plichtige kan afdwingen, belastingcontroles kan verrichten en controlemaatregelen kan vaststellen.
In artikel 19 wordt bepaald dat elke lidstaat een bevoegde autoriteit moet aanwijzen voor het beheer van alle administratieve verplichtingen met betrekking tot de DDB en voor de in hoofdstuk 4 vastgestelde vereisten inzake administratieve samenwerking.
Administratieve samenwerking wat betreft verplichtingen (artikelen 20-23)
De in de artikelen 20-23 vastgestelde bepalingen regelen de noodzakelijke inlichtingenuitwisselingen tussen de lidstaten met betrekking tot de identificatie van belastingplichtigen en de indiening van DDB-aangiften alsook de overmaking van gelden die betrekking hebben op DDB-betalingen door de lidstaat van identificatie aan andere lidstaten waar DDB verschuldigd is.
2018/0073 (CNS)
